Skip links

Francine Houben, architect van De Nieuwe Schuur

‘Ik wilde heel erg bereiken dat iedereen zich hier welkom voelt’

Francine Houben, ontwerper van De Nieuwe Schuur, is met haar bureau Mecanoo in veertig jaar uitgegroeid tot een architect van internationale allure. Mecanoo renoveert de wereldberoemde openbare bibliotheek aan 5th Avenue in het hart van Manhattan, New York. Houben ontwierp in de havenstad Kaohsiung in Taiwan een performing arts centre van ongekende omvang en schoonheid. En Francine bouwde samen met haar man Hans Andersson ook De Nieuwe Schuur aan de Burgemeester Buijsstraat in Herpt, bescheiden dorp in het rivierenlandschap van Maas en Waal.

‘Het is intellectueel heel erg bevredigend om naast grote en ingewikkelde projecten ook kleinschalig te werken’, zegt Francine. ‘Voor grote opdrachten geldt dat je naast ontwerpen ook volop moet onderhandelen, met tal van partijen. Heerlijk is het om ook projecten te kunnen doen die je volkomen in eigen hand hebt, van begin tot eind. Overleggen hoefde ik alleen met mijn man.’

Er stond een oude boerenschuur – inmiddels omgebouwd tot woonhuis. Opzij daarvan een notenboom, door Houben uitgeroepen tot ‘de mooiste boom van Nederland’. Daarachter een weidelandschap zover het oog reikt. Op deze schitterende plek moest een nieuwe schuur verrijzen die een oord van gemeenschappelijkheid zou zijn. ‘Ik wilde heel erg bereiken dat iedereen die hier komt, zich welkom voelt,’ vertelt Francine.

De Nieuwe Schuur staat als theater open voor toneel- en muziekensembles die willen repeteren of mediteren, als conferentieplek voor zakelijke gezelschappen die willen debatteren of inspireren. Francine Houben wilde bespeelbare ruimtes waar je kunt horen, zien en voelen. Waar de geuren van de seizoenen te ruiken zijn, waar binnen en buiten in onderlinge interactie staan. Waar als vanzelf een aangenaam gevoel van saamhorigheid ontstaat.

Francine ontwierp een theater waar je ook kunt slapen en eten. Met elkaar kunt koken, het ontbijt kunt voorbereiden, een barbecue langs het Oude Maasje kunt inrichten. ‘Het bijzondere is dat je naar Herpt komt met collega’s, maar dat je hier de wijze van omgang op kantoor achter je laat,’ zegt ze. ‘Naast vergaderen kook je met elkaar, eet je met elkaar, als groep blijf je hier slapen. Ik wilde een gebouw dat teambuilding stimuleert.’

In De Nieuwe Schuur, die met zijn grote, schuine dak verwijst naar de oorspronkelijke schuur, is veertig jaar geschiedenis van Mecanoo verwerkt. De overhellende flappen die het gebouw zijn karakter geven zijn geel aan de onderkant. Het verwijst naar de kleur van de maisvelden. Het is dezelfde verwijzing die Francine gebruikte voor een paviljoen op het landgoed St. Gerlach bij Maastricht. De veelkleurige, geglazuurde keramische tegels op een deel van de gevel van het theater gebruikte ze eerder voor een villa in Schoorl. De vloerbedekking paste ze al toe in de kinderbibliotheek van New York. De warme, blauwe stof van de stoelen is terug te vinden in de fauteuils van de grote zaal van het muziektheater in Kaohsiung, Taiwan. De rode, Canadese stoelen op de buitenterrassen verwijzen naar een project voor het Trinity College in Toronto. De kunstmatig gemaakte heuvel in de tuin roept herinneringen op aan Zuid-Limburg, de geboortegrond van Francine. Zo wordt een internationale carrière van tientallen jaren als toparchitect samengebald in dat bijzondere theatergebouw aan de Burgemeester Buijsstraat in het dorp Herpt. In zijn bescheidenheid representeert het de consistente, onderliggende waarde in het werk van Mecanoo: een magnifieke, zintuiglijke plek waar mensen als vanzelf graag samenkomen.

Francine Houben in Brabants Dagblad over haar favoriete plek: Herpt en De Nieuwe Schuur

Francine is door het Brabants Dagblad gevraagd voor de rubriek ‘Mijn favoriete plek’.
‘Het rivierenlandschap trekt haar het meest, zegt ze. ,,Ik beschouw Herpt inderdaad als rivierengebied”, en ze wijst vanonder de overkapping – het regent – naar het eind van haar tuin. ,,Daar loopt het Oude Maasje, hoe rivierengebied wil je het hebben? En we zitten hier ook vlakbij de hogere zandgronden. Je hebt beide landschapstypes binnen handbereik.”’ Het volledige gesprek is hier te lezen.